Is toch ook best wel uniek, een tournee omdat je band dertig jaar bestaat, en in die dertig jaar zijn er slecht drie platen uitgebracht, waarvan de laatste, Vision Thing, in 1990 verscheen! Jazeker. The Sisters of Mercy bestaan alweer dertig jaar. Al zijn er van de oorspronkelijke Sisters nog maar twee kernleden over: Andrew Eldritch en Dr. Avalanche, de drumcomputer. In die dertig jaar zijn The Sisters of Mercy van wezenlijke invloed geweest op een heel scala aan bands en kenners noemen de single “Temple of Love” als het begin van de gothic rock. “Temple of Love”, dat later nog opnieuw opgenomen is, maar dan met ondersteuning van Ofra Haza, zal ongetwijfeld gespeeld worden bij de concerten van The Sisters of Mercy in Tivoli (2 december) en de Oosterpoort (3 december), net zoals die andere grote hit “This Corrosion“. En wellicht zelfs nog nieuwe nummers, want de laatste plaat mag dan van 1990 zijn, er wordt toch nog wel eens wat geschreven. Desalniettemin staat The Sisters of Mercy live nog steeds als een huis en mag File Under enkele setjes tickets weggeven voor het concert in Tivoli. En die kun je hier winnen.

Dan kan dit wel het officiële langspeeldebuut van Pien Feith zijn, feit is dat ze al jarenlang in meerdere verschijningsvormen de underground verblijdt met haar muziek. Nu liet ze met Neonbelle al horen dat ze niet vies is van een bak analoge synths, maar onder haar eigen naam was het vooral eigenwijze gitaar-indierock die Slint aan Julie Doiron koppelde, met een hoofdrol voor haar expressieve stem. Dance On Time is dan ook even schrikken mocht je datzelfde verwachten. Nauwelijks gitaren, wel drummachines, samples, toetsen, en nog meer toetsen. En natuurlijk de stem: intiem, breekbaar en toch sterk. Opener “I Have Done Nothing” zet je nog even op het verkeerde been met zijn hupserige uptempo ritme en speelse gevoel, maar dat is maar schijn; even verderop in het liedje komt de melancholie al om de hoek kijken, om het hele album niet meer weg te gaan. Of het nou om eerste single “Dance On Time” of een ander prachtig liedje als “What Pleases You The Most” gaat, overal hangt een bepaalde zwaarmoedigheid – die Pien en haar kornuiten soms willen verbergen met luchtige geluiden en lichtvoetige samples, maar dat contrast pakt wonderwel goed uit. Subtiel is overigens naast melancholie wel het sleutelwoord hier, korte liedjes, veel ruimte tussen de noten, meerdere laagjes en onverwachte wendingen zonder dat je merkt, Pien die zelf heel koppig achter de maat aanzingt. Mooi ook hoe soms een postrockgevoel in een klein drie-minuten-liedje wordt gestopt. De echte hoogtepunten worden trouwens bewaard tot het laatst: “Dirty Laundry” begint klein maar pakt indrukwekkend uit met een superieure climax, en afsluiter “Honestly” raakt zo exact de juiste droeve noten dat de traanklieren ongewild hun werk gaan doen. Zo goed ja.

File Under geeft ism platenmaatschappij V2 enkele setjes van twee tickets weg voor de releaseshow van Pien Feith in Ekko. Het enige dat je hiervoor hoeft te doen is dit formuliertje in te vullen.

Pien Feith live zien kan hier: [ism Podiuminfo / Festivalinfo]
19 februari 2011 in Ekko, Utrecht
24 februari 2011 in Paradiso, Amsterdam
27 februari 2011 in Mezz, Breda
7 april 2011 tot en met 10 april 2011 op Motel Mozaique, Rotterdam
5 mei 2011 op Bevrijdingsfestival Overijssel, Zwolle, Overijssel
11 mei 2011 in 013, Tilburg
12 mei 2011 in Burgerweeshuis, Deventer
13 mei 2011 in Luxor Live, Arnhem
14 mei 2011 in Vera, Groningen

File: Pien Feith – Dance On Time
File Under: Subtiel, bescheiden en ingetogen, maar toch groots en meeslepend
File Audio: [Pien-Space]

Nu alweer een nieuw album van Tim Knol? Degene die zijn debuut in huis heeft zullen echter wel herkend hebben dat Music In My Room, een van de liedjes is op dit album. Knol besloot een negental tracks zijn debuut-cd in een akoestische setting op te nemen, slechts begeleid door gitaar, piano of strijkers. Het laat ook hier horen dat Knol liedjes heeft die geen bombast nodig hebben. Sterker nog, ik vind ze soms mooier en breekbaarder dan het origineel. Als je naar de winkel snelt om dit album te kopen als je het debuut al hebt dan zul je deze nog een keer moeten kopen, het is slechts als bonus bij de nieuwe uitgave te krijgen. Moet je de oude maar aan iemand cadeau doen, of e.e.a. downloaden op iTunes en dan zelf op een cd’tje branden. Music In My Room lijkt me ook een reden om de tour nog even succesvol te verlengen. Deze is inmiddels gestart. Hierna mag Knol aan zijn échte nieuwe album gaan werken.

Mocht je naar Tim Knol in Arnhem gaan kijken dan krijg je Tommy Ebben & The Small Town Villains als voorprogramma voorgeschoteld. Eerder was mijn conclusie bij het in eigen beheer uitgebrachte Old Masters Painted These Moments, dat hij door het uitbouwen van zijn sterke kanten nog wel eens op kon gaan vallen in het grote aanbod van singer-songwriters. Goomah Music zag kennelijk ook wat in hem en bracht Dreamless Slumbers uit dat een aantal nummers kent dat ook al op zijn eerdere eigen beheer-release te vinden was. Ik vind Ebben het sterkste als hij kiest voor het minimale, en de band niet alles recht laat strijken wat niet recht is. “Eurydice” vind ik bijvoorbeeld een prachtig droevig nummer waar de zakdoek echt wel voor getrokken mag worden. Ebben is nog een jonge knul en waar 2010 het jaar van Tim Knol was, wordt 2011 misschien wel het jaar van Tommy Ebben. Het bluesy “She Won’t Tell” werd overigens gebruikt in een commercial van een telefoongigant. Ik ben benieuwd hoe deze trein verder dendert.

File Under geeft in samenwerking met Luxor Live enkele setjes van twee tickets weg voor het concert van Tim Knol en Tommy Ebben. Het enige dat je hoeft te doen is dit flodderige formuliertje in te vullen.

File: Tim Knol – Music In My Room
File: Tommy Ebben & The Small Town Villains – Dreamless Slumbers
File Under: Jong en talentvol
File Audio: [MyKnolSpace][MyEbbenSpace]
File Video: [Tim Knol-videokanaal][Tommy Ebben-videokanaal]